22 ماهه ی زیبایم..

و بازم یک ماه دیگه ..

1 ماه دیگه از عمر من و تو رد شد..

اما این ماه به شیرینی بقیه نبود..

خودت میدونی دلیلشو..

آخه تو این ماه تو رو از شیره ی وجودم محروم کردم..

و خودمو از لذت شیر دادن  به تو..و این تلخترین خاطره تا همیشه تو ذهنمه..

هنوز هیچ کودوممون به این روزا عادت نکردیم..

تو همش حواست به جی جی مامان..

و من همش دلتنگ روزای گذشته..و بغض فرو خورده..

خیلی شیرینتر شدی نفسم..

از شیرین زبونیات که دیگه نگو..وقتی واسم قصه میگی..شعر میخونی..و عشوه های دخترونه میای..

دلم میخواد فدات شم..روزی هزار دفه بغلت میکنم..بو میکشمت گل یاسم..و هزاران بوسه از گونه های

برگ گلت..

امشب با بابایی به این نکته پی بردیم که حرف قاف رو نمیتونی بگی و به جاش دال میگی..

ستایش بگو: قلقلک..دِلدِلَک..

قورباغه: دوبادِه..

غار غار :دار دار

قور قور: دور دور

قُلی : دُلی..

آخ که من فدای اون زبون شیرینت بشم..