زندگی مامان و بابا:ستایش عروسک

دوباره بوی عید میاد و دخمل من داره وارد ماه تازه میشه.. دختر بهاری من دومین بهارشو میخواد تجربه کنه.. پارسال کوچولو بودی..نمیتونستی راه بری.. امسال راه میری..میدوی..حرف میزنی..و خیلی کارای جدید یاد گرفتی.. .....

تازگیا یاد گرفتی بپر  بپر کنی و برقصی..عاشق این مدل رقصتم.. ما اسمشو گذاشتیم رقص پا.. با اون پاهای کوچولوت میرقصی و دستای نازتو تو هوا میچرخونی.. و دل میبری از همه ی جمع.. اغراق نمیکنم عسلم..تا حالا نشده که کسی بی تفاوت از کنرت بگذره.. هر جا که میریم واست ذوق میکنن..همه هم یه جمله میگن : خداااااااا چقد نازه.. تو ناز نازیه منی کوچولوی بهشتی..دختر پاک و معصومم عاشقانه میخوامت..بدون منت..

کنجکاوی کودکانت به سوال کردن رسیده نفسم.. بازی این روزای ما شده پرسش و پاسخ.. به همه چی اشاره میکنی و میپرسی چیه؟ و من مشتاقانه جواب میدم.. مثلا به مبل اشاره میکنی میگی چیه؟میگم: مبل..میگی: ها.. به میز اشاره میکنی ..چیه..میگم: میز ...میگی : آرههههه..منظورت اینه که درست گفتی مامانی..الهی قربونت بشم که منو مورد آزمایش قرار میدی عروسک دوست داشتنی من.. وقتی من جلوی سیستمم ..میای موسو میگیری و باهاش کار میکنی..همه دکمه های صفحه کلیدو میزنی و به مانیتور نگاه میکنی که ببینی چه تغییری میکنه زرنگ خانوم من.. عروسکاتو رو پات میزاری و تکون میدی..میبریشون پارک تاب تاب و سرسره..

و بازم یه ماه دیگه... نه به همین سادگی..با کلی دلبری و شیرینی عسل بانو.. 20 ماه!!!!نه باورش سخته...به همین زودی شدی 20 ماهه.. عزیزتر ازجونم دیروز رفته بودی کنار منحنی قد..شدی 86..به یاد روزای اول تولدت افتادم..51 سانت بودی..وقتی رو منحنی نیگاه کردم..دلم ریخت..اصلا باورم نمیشد که تو انقد کوچیک بودی..خدای من قدرتتوشکر.. بهت گفتم ستایش تو انقدی بودی..کوچولو..با اون لبای قشنگت خندیدی و گفتی: توتولو!!!!!؟؟؟ آره مامان کوچولو..خیلی کوچولو..ولی حالا خانوم شدی.. کارایی میکنی از سنت بزرگتر.. وقتی صدام میزنی و میگی :مامان مَیَم (مامان مریم) دلم میخواد بمیرم واست.. خیلی شیرینه این لحن صدا زدنت فرشته کوچولو..به باباییم میگی : بابا جَت...

الله اکبر:اله اپَر                                         حورا : حوآآ   کنترل: تُنتُرُل                                            نون : نون   کوچولو:توتولو        &...

 ماهه دیگه گذشت..به چه سرعتی!! ماشالله خیلی فهمیده تر شدی.. این ماه اثاث کشی داشتیم..تو هم خیلی اذیت شدی خانوم کوچولوی من.. نمیتونستم تو اون اوضاع خوب بهت برسم.. چند روز که درگیر جوع کردن وستیلا بودیم..تو اون شلوغ پلوغی..صبوری کردی..اذیتم نکردی.. وقتیم اومدیم بیرجند ..بازم خونه بهم ریخته بود..کلافه شده بودی..ولی بازم مامانو اذیت نکردی..خیلی صبوری..عاشقتم.. کارای جدید زیاد انجام میدی..میشه گفت هر ساعت یه کار جدید..یه کارایی میکنی که از سنت بعیده.. اگه یه موی کوچولو رو زمین ببینی..برش میداری..میگی:مامان..مو..اهههه..زود میندازیش تو سطل آشغال.. اگه چیزی وسط خونه افتاده باشه فوری جمعش میکنی..البته اسباب بازیای خودتو زیاد نه...

مامان ژان..بابا ژان..نی  نی ژان..جی جی ژان..(ژان=جان) دُتُر دان = دکتر جان                                   دیر = شیر مایی = ماهی                                          دُل = گل جوجه = جوجه            ...

این روزا همه خونه ی ما شده اثر تو..همه ی حرفای ما شده تو..همه رفتار و اعمال ما شده تو..همه جا تو..همیشه تو..چقد خوشحالم واسه داشتنت.. هر کاری که هر کسی انجام بده طوطی وار تکرار میکنی.. هر کی هر چی داشته باشه..تو هم میگی:منه ..منه.. همه وقتم با تو پر میشه..همین که میبینی بیکار نشستم..وسایل بازیتو میاری میگی :مامانی بوآ(مامانی بیا)..منم با ذوق تموم باهات همراه میشم.. میری کنا دیوار چشاتو میزاری رو دیوار..میگی:یه..دو..حالا من باید قایم شم..با صدای بلند صدام میزنی..مامانییییییییی..مامان دان(مامان جان)..وقتی پیدام نمیکنی با نگرانی صدام میزنی..میگم من اینجام بیا..خوشحال میشی ...فوری میای پیدام میکنی..جیغ میکشی..میترسونیم و دنبالم م...

تو 17 ماهگی سه تا دندون در آوردی..دو تا کرسی و 1 دونه از دندونای جلویی.. خیلی حالت بد شد..دو روز تب داشتی..بی حال بودی ولی صبور..اصلا گریه نمیکردی دختر مظلومم..دلم واست کباب میشد مامان.. خدا زود دندونای دیگتم دربیان تا این سختیا و مریضیا تموم شه.. یه کرسی سمت چپ پایین..یه کرسی سمت راست بالا..و یه دندون پایین سمت چپ سومین دندون جلویی از پایین بود..داری از حالت خرگوشی  خارج میشی..دلم واسه دندون موشیات تنگ میشه.. خدایا همیشه حافظ عروسکم باش..

خدایا 18 ماه؟؟؟؟!!!! 18 ماهه شدی..باورم نمیشه..بزرگ شدی..خانوم شدی.. لحظه لحظه به تماشا نشستم..ثانیه ثانیه لمس کردم..احساس کردم با تمام وجود..بزرگ شدنتو..خدا رو شکر.. خدارو شکر که بهم فرصت داد ثانیه ثانیه ی این روزا در کنارت باشم و لحظه ای ازت غافل نباشم.. همیشه با هم بودیم..تو بازیات شریک بودم..تو خنده هات شریک بودم..تو گریه هات..تو پیشرفتات و بالندگیت ..تو بیماریات..هر چنداصلا دلم نمیخواد هیچ وقت مریضیتو بیبنم....هزاران بار شکر.. خدایا بهم فرصت و لیاقت بده تا آخرش باهاش باشم..خدایا تنها خواهشم ازت اینه..میخوام بیبنم ..عاشق همه ی روز های رفته و نیامدم.. دومین یلدای زندگیت هم گذشت و تو درست در همین شب 18 ماهه شدی.. هندونه...